بررسی فراوانی آسیب های ورزشی در ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در جشنواره میلاد کوثر

مقدمه: امروزه آسیبهای ورزشی که منجر به کاهش تمرین و فعالیت گردند، جزء لاینفک رقابتهای ورزشی سطح حرفه‌ای بوده و نیاز به مراقبتهای پزشکی تخصصی و پر هزینه‌ای خواهند داشت. از این رو، بررسی آسیبهای ورزشی در جانبازان، جهت تداوم حضور ایشان در عرصه رقابت‌ها، اهمیت ویژه‌ای می‌یابد. مواد و روشها: در این مطالعه بصورت مقطعی (Cross-sectional) و با هدف تعیین فراوانی آسیبهای ورزشی و علل و عوامل مرتبط بر آنها در جانبازان و معلولین ورزشکار انجام شد، حدود 6000 ورزشکار جانباز و معلول شرکت کننده در جشنواره میلاد کوثر (تهران مرداد ماه 1382) طی مدت ده روز، در بیست رشته ورزشی، از نظر فراوانی وقوع آسیب ورزشی مورد بررسی قرار گرفتند و کلیه ورزشکارانی که دچار آسیب دیدگی شدند، پس از معاینه و تشخیص نوع آسیب دیدگی توسط تیم پزشکی، در مطالعه وارد گردیدند. نتایج : طی این مطلاعه 125 نفر از این ورزشکاران بعلت آسیب دیدگی جدید در جریان مسابقه وارد طرح گردیدند (29.8% جانباز و 70.2% غیر جانباز) 42.7% زن و 57.3% مرد). بر این اساس، در این افراد 222 مورد آسیب ورزشی جدید کشف و ثبت گردید. ورزشکاران در 8 رشته ورزشی باستانی، بوچیا، جودو، کوهنوردی، شطرنج، فوتبال 5 نفره، تنیس با ویلچر و کاراته، هیچ نوع آسیب دیدگی نداشته و لذا در مطالعه وارد نشدند. در میان 12 رشته ورزشی دیگر (دومیدانی، والیبال نشسته، وزنه‌برداری، بسکتبال با ویلچر، تیر اندازی، فوتبال فلج مغزی‌ها، فوتبال، قطع عضوها، تیر و کمان، تنیس روی میز، شنا، دوچرخه سواری و گلبال)، بیشترین آسیب‌دیدگی در رشته گلبال، مشاهده شد (19.8% کل آسیب‌دیدگی‌ها). ضمن اینکه 72.5% از آسیب‌دیدگی‌‌ها در اندامهای فوقانی مشاهده گردید. ورزشکاران مبتلا به قطع عضو بیش از سایر ورزشکاران دچار آسیب‌دیدگی شده بودند (31.4%). همچنین ارتباط معنی‌داری بین کلاس ورزشی و رشته ورزشی با آسیبهای اندام تحتانی، اندام فوقانی و سر و گردن و تنه مشاهده نگردید. بحث :‌در این مسابقات میزان آسیب‌دیدگی ورزشکاران در رشته‌های گلبال، والیبال نشسته، تیراندازی و وزنه‌برداری بیش از سایر رشته‌های ورزشی بود، لذا به منظور جلوگیری یا کاهش آسیب‌های ورزشی در این ورزشکاران، نیاز به توجه و بررسی ویژه جهت ریشه‌یابی علل آن وجود دارد.